 |
دو شنبه 19 دی 1390 |
بيداري بهانه مي‌خواهد مگر باران؟ كوير چو مي‌خورد تاب با باد زلال هم آميخته است با آب بهانه مي‌خواهد مگر صخره به تشنه گيه منقار كركس كه مي‌درد نعش خسته كفتار كنايه‌هاي بي‌سبب مهتاب بر وي لختيه گهواره روبان منحني بوي كاج بهانه مي‌خواهد مگر بودن؟ براي رستن، از نو روييدن...
نظرات شما عزیزان:
:: برچسب‌ها: انتهاي روياي الهه عزيز,
 نویسنده : Mehr
 |
    |
