انتهای رویای الهه عزیز

سال گذشته، درست در همين روز، "چه‌قدر دل‌نشين است اين پيوند" رو نوشتم، امسال امّا، فهميدم كه اين ازدواج، شباهتي با ازدواج‌هاي مادّي اين دنيايي نداشته. 

وقتي به ازدواج از منظر و ديدگاه انسان‌هاي معمولي فكر مي‌كنم، تكميل نقيصه‌هاي يك فرد توسط يك فرد ديگه اولين چيزي هستش كه به ذهنم خطور مي‌كنه. يعني اولين دليل براي ازدواج اينه كه آدم مجرد احساس مي‌كنه كه در درونش يه چيزي كمه. يه نوع خاصي از تنها بودن رو تجربه مي‌كنه.

اما در مورد حضرت علي و حضرت فاطمه كه هم انسان‌هاي كاملي بودن و نقصي در وجودشون نبود و اين تنهايي دروني رو با وجود خداوند پر مي‌كردن، دليل ازدواج بايد چيز ديگه مي‌بوده.

چيزي كه من بهش رسيدم درك بيشتر و بهتر خداوند بود. يعني علي (ع) و زهرا (س) به غير از وجود پاك رسول اكرم (ص) هيچ آينه‌اي رو در دنياي مادي پيدا نمي‌كردن كه ذات مقدس و عظيم الهي رو براشون نمايان بكنه و به همين خاطر، هر كدوم، خداوند رو در وجود فرد مقابل پيدا كردن و به واسطه‌ي ازدواج، بيشتر و بيشتر به خدا نزديك شدن.

سالروز ازدواج اين دو بزرگوار رو به همه‌ي مسلمين، مخصوصا متأهل‌ها تبريك مي‌گم و اميدوارم در سايه‌ي معرفت اين بزرگواران، خوشبخت زندگي بكنن ...

يا حق

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: