1- مشکل اساسی علی(ع) خوارج بودند. نه به خاطر بی دینیشان که اتفاقا به خاطر اسلامشان. عدم شناساندن اسلام و حقیقت آن در دوران خلفای پس از پیامبر اکرم(ص) منجر به جریانی از مسلمانان شد که از اسلام برخی ظواهر را دریافته بودند و به شدت به عمل به همان ظواهر پایبند بودند. این گروه با همان ظاهر اسلامی و با شعار قرآنی به جنگ قرآن ناطق رفتند. تا آنجا که حضرت امیر به دست یکی از همین خشکه مقدسان متنسک به شهادت میرسد. این یاداوری کوتاه تاریخی از جهت این بود که گفته شود شاید پشت مومنان را نه انسانهای کافر و مشرک که اتفاقا انسانهای به ظاهر مقدس بشکنند. هر چند نگارنده به قیاسهای تاریخی بین جریانهای معاصر و صدر اسلام اعتقادی ندارد اما لزوم فهم آنچه در گذشته اتفاق افتاده است را برای عبرت گیری رد نمیکند.
2- هفته ی گذشته در مجلس شورای اسلامی شاهد آن بودیم که بندی از لایحه برنامه پنجم توسعه به تصویب رسید که طی آن تبعیض بین دارا و ندار و حاکمیت سرمایه سالاران به اسم عدالت جزو قوانین این کشور قرار گرفت. و درد اینجاست که همه این بی عدالتی ها به اسم عدالت مزین شده است. نماینده دولت در دفاع از این بند به این مطلب اشاره میکند که اقشار کم درامد نمیتوانند در کنکور سراسری قبول شوند و با تصویب این قانون میتوانند با پرداخت پول وارد دانشگاه شوند!. جناب آقای نماینده دولت! تا به حال درد فقر را کشیده ای؟ تا به حال مزه استضعاف را چشیده ای؟ میدانی کسی که پول ندارد بابت کلاس کنکور بپردازد نمیتواند هزینه سرسام آور دانشگاه های غیر دولتی را نیز بپردازد. خوب است که این دولتمردان با همان شعار حاکمیت سرمایه و سرمایه سالاری این کارها را انجام بدهند و عدالت را بازیچه اهداف خود نکنند.
3- وجود جریانی در داخل دولت مشهود است که از یک طرف نقاب عدالت بر چهره زده اند و به واسطه همین نقاب به کوبیدن دولتهای گذشته و برخی از عدالتخواهان میپردازند؛ و از طرف دیگر با سرعت به سمت اهدافی که برخی دولتهای قبلی نیز به دنبال آن بودند حرکت میکنند. برای مثال همین دولت عدالتخواه برنامه چهارم توسعه را به برنامه ای ”ضد عدالت“ میداند و شعار برنامه پنجم توسعه را برنامه ای بر مبنای ”عدالت و توسعه“ قرار میدهد و از طرف دیگر باز خود در برنامه پنجم توسعه همان پدیده دانشجوی پولی را می آورد . وجود این جریان در ماجراهای دیگری نظیر واگذاری مدارس دولتی به بخش غیر دولتی، برخی آزاد سازی ها و برخی قسمتهای فرهنگی دولت نیز بروز و نمود دارد. البته ذکر این نکات نه برای تطهیر دولتهای قبلی و نه برای رد کردن تمام فعالیتها و اقدامات دولت در جهت مستضعفان و محرومان جامعه است.
4- به نظر میرسد دانشجویان جدای از گرایشات سیاسی ای که دارند امروز باید برای جلوگیری از این ظلمی که در حق جامعه علمی کشور میشود به صحنه بیایند. جدای از بحث پایه مال کردن محرومان، اشکالات اساسی ای به این قانون -که البته هنوز به تأیید شورای نگهبان نرسیده است- وارد است که میتوان به افت سطح علمی دانشگاههای کشور، قرار گرفتن امکانات دانشگاههای برتر کشور در اختیار عده ای که لیاقت حضور در این دانشگاه ها را نداشته اند، افزایش شکاف طبقاتی، پیوند ثروت و قدرت از دیگر مشکلات این قانون خواهد بود.
5- هر چند که در بالا تذکر داده شد اما جا دارد دوباره یادآوری شود که بند 1 نه برای خارجی خواندن فرد خاصی در دولت که فقط برای رساندن این منظور بود که ممکن است خنجری که برخی به ظاهر انقلابیون به انقلابات میزنند موثرتر از غیرانقلابیون ظاهری باشد.
