انتهای رویای الهه عزیز

روز جمعه قطبی  مربی تیم ملی ایران در برنامه زنده ورزش و مردم حاضر شد و دلایل رفتن خود را برشمرد. در میان صحبتهایش نکته ای نغز را اشاره کرد. او گفت کاش مردان بزرگ ورزش ما می آموختند که با بزرگ کردن لفراد دور و برشان می توانند بزرگتر شوند و احتیاجی نیست که برای بزرگ شدن خودشان دیگران را کوچک نمایند.

این جمله در کنار تمام شخصیتی که حضور ایشان در ایران برای فوتبال و خصوصاْ رده مربیان ایجاد کرد نشان  می دهد که ما چقدر کار نکرده در فرهنگمان داریم. برای ایشان در ادامه راه کاری و زندگی آرزوی موفقیت و کامیابی را دارم.

چندی پیش سفری به یکی از شهرهای شمال کشور داشتم. شهر کوچکی که افراد آن همه همدیگر را می شناختند. 

در چند روزی که در آنجا بودم متوجه گسترش شدید پدیده شوم اعتیاد در میان جوانان آن شهر شدم. پدیده ای ککه در کلان شهرهایی مانند تهران در عین گستردگی چندان به چشم نمی آید. یادم می آید ده سال پیش در جمعی نشسته بودیم و یکی از کارشناسان ترک اعتیاد بیان می کرد که از هر شش ایرانی یک نفر تجربه مصرف مواد را داشته است و وقتی به شوخی افراد آن جمع را شمردیم، دیدیم 12 نفر هستیم و باید 2 نفر از ما معتاد می بودند. خیلی بعد تر فهمیدم که همان موقع از آن جمع دو نفر معتاد بودند...

اما حال که نگاهی به اطرافم می کنم می بینم آمار اعتیاد در اطراف خودم هم بسیار بالاتر از 10 سال قبل است و نکته نغز اینجاست که معتادان جدید بیشتر شیشه و کراک می کشند و صد رحمت به تریاک!

راستش خیلی یاد آن فیلم قدیمی زینال بندری می افتم. همان فیلم معروف تاراج. 

شما چطور؟

روز عید فطر خسته و ملال زده از برنامه های بی رمق سیما، چشمم به انیمیشن زیبایی افتاد با نام شکرستان. کاری بر اساس مثلها و داسانهای قدیمی ایرانی که موسیقی دلنواز سه تار استاد ذوالفنون آن را به زیبایی زینت می داد. کاری به کارگردانی بابک نظری و تهیه کنندگی سید مسعود صفوی که گویندگی  آن را مرتضی احمدی، علیرضا شایگان، اکبر منافی، جواد پزشکیان، تورج نصر، علیرضا جاوید نیا، نرگس فولادوند و فرانک رفیعی به عهده دارند.

شخصیت پردازی ظریف، روایت زیبای استاد مرتضی احمدی و انتخاب داستان جذاب، کاستی های مربوطبه تکنیک انیمیشنی را در این کار به خوبی می پوشاند. جستجوی ساده ای در اینترنت نشان داد که این کار مورد تایید داوران خانه سینما نیز بوده و قرار بوده در ساعات شب برای عموم پخش شود نه برای طیف کودک. که طبق معمول سیما، بر آن اجحاف شده است.

به رغم این مساله ، صرف پخش کاری چنین حرفه ای از سیما قابل تقدیر و در نوع خودش اتفاق میمونی است. خصوصا به دلیل ایجاد آشنایی کودک و نوجوان با موسیقی ناب و اصیل ایرانی.

برای اصلاع بیشتر رجوع کنید به :http://انیمیشن-شکرستان.artandculture.ir/T______%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%B4%D9%86-%D8%B4%DA%A9%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86.htm