 |
یک شنبه 17 بهمن 1389 |
تو كه نيستي
شب تا صبح بيدارم از عشقت مي بارم
بي خبر از حالم موندي مهربون يارم
ديگه بدجور دلگيرم ديگه از جونم سيرم
تو سكوتم توي بغضم ديگه دارم ميميرم
به اميدي به نويدي دارم از تو مي خونم
ديگه بسته دل خسته داره از غم مي پوسه
جاي خورشيد توي چشمام ديگه سوسوي فانوسه
تو كه نيستي آوارم از دنيا بيزارم تو كه نيستي بي ماهم تك و تنها توي راهم
تو كه نيسيتي تاريكم به نبودن نزديكم تو كه نيستي بي برگم بي روحم يك سنگم
تو كه نيستي نه هوا هست نه نفس هست نه ترانه
تو كه نيستي واسه بودن نمي مونه يه بهانه
وايسا دنيا
من ديگه خسته شدم بس چشام بارونيه
پس دلم تا كي فضاي غصه رو مهمونيه
وقتي فايده اي نداره غصه خوردن واسه چي
واسه عشقاي تو خالي ساده مردن واسه چي
نمي خوام چوب حراجي رو به قلبم بزنم
نمي خوام گناه بي عشقي بيوفته گردنم
نمي خوام در به در پيچ و خم اين جاده شم
واسه آتيش همه يه هيضم آماده شم
يا يه موجود كم و خالي پرافاده شم
وايسا دنيا وايسا دنيا من مي خوام پياده شم
ديگه نمي تونم
دورم از تو اما با تو لحظه ها رو زنده هستم
بازم از تو پرم از تو واسه تو روياي خستم
خوبه ديروز با تو هر روز از تو با خدا مي خونم
تو خيالت توي حالت باز توي كما مي مونم
تا وقتي كنارمي مي دونم تا وقتي بهارمي مي تونم
ديگه طاقت دوريتو ندارم ديگه نمي تونم
غربت لحظه ي خسته راه خندهامو بسته
شب يلدام ساكت و سرد حسرت شب خالي از درد
تا كه دق نكرده رويا تورو جون لحظه بیا
دورم از تو اما با تو لحظه ها رو زنده هستم
بازم از تو پرم از تو واسه تو روياي خستم
خوبه ديروز با تو هر روز از تو با خدا مي خونم
تو خيالت توي حالت باز توي كما مي مونم
تا وقتي كنارمي مي دونم تا وقتي بهارمي مي تونم
ديگه طاقت دوريتو ندارم ديگه نمي تونم
غربت لحظه ي خسته راه خندهامو بسته
شب يلدام ساكت و سرد حسرت شب خالي از درد
تا كه دق نكرده رويا تورو جون لحظه بیا
 نویسنده : Mehr
 |
    |
