انتهای رویای الهه عزیز

                   راه نیست

شب نیست

                  ماه نیست

                                     نه روز و نه آفتاب

ما

           بیرون ِ زمان ایستاده ایم

                                  با دشنه ی تلخی

                                                   در تنمان

هیچ کس

با هیچ کس سخن نمی گوید

که خاموشی به هزار زبان در سخن است

                                       در مرده گان ِ خویش

                                             نظر می بندیم با طرح ِ خنده یی

                                                                  و نوبت ِ خود را انتظار می کشیم

                                         بی هیچ خنده یی... !

کمک نوشت :

چند روزه دیگه تولد دُردونه ی خانواده اس ... منم نمی دونم " یعنی می دونما اما نمی دونم!!! " چی باید واسش بگیرم .. کی می تونه کمکم کنه ؟ آیا؟

اینم عکس ِ فسقلی ِ خاله اس که با کلی زحمت تونستم بگیرم!

                              شب سلیس است و یکدست و باز

                                          شمعدانی ها

                                          و صدادارترین شاخه فصل ، ماه را می شنود

پلکان جلو ساختمان

در فانوس به دست

و در اسراف نسیم

                                    گوش کن ، جاده صدا می زند از دور قدم های تو را

                                                    چشم تو زینت تاریکی نیست

                                                 پلک ها را بتکان، کفش به پا کن و بیا

                                      و بیا تا جایی که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد

                                                 و زمان روی کلوخی بنشیند با تو

                                         و مزامیر شب اندام تو را ، مثل یک قطعه آواز

                                                          به خود جذب کنند

پارسایی است در آنجا که تو را خواهد گفت:

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که

از حادثه عشق تر است

خونه هزار هزار تا یاد و یادگاری داره

اخه من چیکار کنم

دلم برات تنگ شده