          |
همه چیز در اینجا هست.
کودکی ها ، جنگل سیاهی نبود . آوازی خاموش نبود . درخت ها ، بلوط ها ، کاج ها ... برگ ها درخت های خالی همیشه سیاهی دیشب خوابش را دیدیم بوی بلوط می داد . دلم کمی گرفت . دستان سردم ... کودکی ها ، جنگل چهار فصل داشت . خاموشی ، صدای خالی و بی نهایت تنهایی . عمیق دیشب رویایی خواب آلود بود دیگر جنگل ها بوی بلوط ها را نمی دهند .............
شبحی سرد و غمگین کوچه را پیش می رفت . خالی از حجم ، بی نگاهی که ، که ، زمین خسته بود ، آسمان خاموش بی نهایت تاریک ، گام هایش آوار تن فرسوده اش را می کشید. همچنان خالی ، همچنان سرد ، اندوه ، قاب شکسته ی صورتی بی روح ، تراوش مرگ ، بی نهایت ممتد کوچه . بی سایگی ، چه اندوهناک ، شبحی بی سایه حتی . خشم وحشی شب بی مکانی جسم ، بی خوابی تن ، شبحی بی روح . بی مرگ . بی خاطره . تنها شبحی سرد و غمگین .
رویای درهم و خاموش سکوت فریاد کشان ، روایت بی هنگام زمین چقدر خاموشی ؟! خوابی عبث و طولانی تا بی نهایت چشمانی که بیهوده تکرار می شوند روزها و شب ها ؛ سیاهی با سپیده سر می زند و شب بوی تلخ و نمناک ؛ و شب بو ها خیس پوسته ی نازک تن و خاک ریشه ی بی جان تمام اندوه های جهان ، بوی شب امتداد نمناک روز ها و بی نهایت ژرف ؛ دستان خالی زمین و شیارهای بیهوده ی زمان تا ابد بی انتها ، خالی ، سیاه .
|
|
